Categorie: Geen categorie

Onderstaand een fragment uit de gezamenlijke Paasviering van de Antwerpse protestantse kerken. De klokken luiden, de Paaskaars wordt aangestoken en de kerk binnengebracht.

Pasen als ijkmoment…

Ik was het bijna vergeten, dat het vastentijd is. Het lijkt wel alsof al die mooie voornemens van ons wat onnozele spelletjes zijn: geen vlees, geen alcohol of zonder plasticverpakking…zelfs het voornemen om eens een stevig boek ter hand te nemen, waar slaat het op? De heftigheid van de maatregelen die ons allen treffen hebben al die mooie ideeën een beetje overvleugeld, lijkt het wel. Maar ook, juist de restricties, die ons allen gelden, maken dat er ook zomaar spontaal een verbondenheid tussen mensen ontstaat. We beseffen opeens dat we samen-leven. Buren halen boodschappen voor ouderen aan de overkant. Het laten bezorgen van een pizza wordt  haast een daad van hulpvaardigheid: die mensen moeten ook hun zaak verder zetten. We groeten elkaar op straat opeens met een zekere eerbied, op afstand, maar je ziet elkaar. Opeens beseffen we hoe ongelofelijk verwend we waren, met een huisarts om de hoek, een ziekenhuis. En ook, je moet er niet aan denken als nu de stroom zou uitvallen.  Toen we hoorden over de ebola uitbraak in Afrika hebben we ons dat niet gerealiseerd, dat toen, voor die mensen, dergelijke voorzieningen als die wij hebben lang niet allemaal voor handen waren.  Veel om over na te denken.

Alsof we gewone dingen nu pas op waarde schatten: dat je elkaar ziet en spreekt. En nu het Pasen wordt overvalt mij het gevoel dat wij dat paasgebeuren misschien ook weleens wat te makkelijk hebben laten passeren…..maak het allemaal niet te heftig: dat Jezus sterft is natuurlijk zeer aangrijpend, maar als Hij dan drie dagen later opstaat uit de dood, dan hebben we het ook wel weer gehad; dan zetten we ook snel een vrolijk muziekje op en genieten van het mooie weer en de aanstormende lente. Al die zware thema’s…

In het evangelie was Pasen altijd al een ijkmoment: niet zomaar wat tragische voorvallen, maar een herijking van waarden, en wat voor een mens echt fundamenteel is om te weten. Ja, het gaat over heftige dingen, over doodgaan en dat dat zomaar kan. Maar ook een ijkmoment van wat je aan God hebt. Dat zelfs als je ‘mijn God’ roept in verlatenheid, dat niet betekent dat God je niet ziet…. Maar opstanding is danook iets anders dan dat wij virusvrij getest worden en weer verder kunnen leven, gewoon weer verder, op de oude voet verder…, als was er niks gebeurd.  Wij denken nu dat we na de coronacrisis misschien toch een beetje anders met het leven om zullen gaan…we moeten het nog zien. Maar Pasen was vanouds al lang voor wij het beseften zo’n moment van no return: je hebt er echt wat aan. Weten dat dit sterfelijke bestaan, our frailty flesh, voor God reusachtig belangrijk is en dat God ons er doorheen haalt, niet met vrome woorden, maar door zelf daar dwarsdoorheen de weg open te leggen naar een bestaan, niet virus vrij, maar wel de diepste angst voorbij. Dat was Pasen vanouds, en dat vieren wij, komende week , hoe dan ook, weer.

Lord of all life and power,
who through the mighty resurrection of your Son
overcame the old order of sin and death
to make all things new in him:
grant that we, being dead to sin
and alive to you in Jesus Christ,
may reign with him in glory;
to whom with you and the Holy Spirit
be praise and honour, glory and might,
now and in all eternity.
All:   Amen.

(morgengebed van paasmorgen, book of common worship)

Ds Hans Neels

Vanaf zondag 22 maart, 10u00 zijn er online vieringen (beurtrol ingevuld door de Antwerpse predikanten) te bekijken op het YouTube kanaal Protestantse kerken Antwerpen

De Magnolia bloeit weer…

In de 40-dagentijd begint de magnolia altijd te bloeien en even later is het hele pleintje voor het kerkelijk centrum een bloesemparadijs. Dan weet je – als trouwe kerkganger – dat niet alleen de lente is aangebroken, maar dat ook Pasen voor de deur staat. Dit jaar is dat niet anders, en toch is alles anders, tenminste wat de kerkelijke vieringen betreft.
[lees verder onder de foto]

Het corona-virus heeft daar een stokje voor gestoken. Maar de gang van het leven zelf, de zich vernieuwende natuur, kan zij niet tegenhouden. Die gaat door, die zet zich door. Het leven is meer dan een virus.
Mede namens de kerkeraad wil ik u deze zondag dan ook een hartelijk groet overbrengen van God (Vader, Zoon en Heilige Geest), bij wie de bron des levens is, en die een vrede schenkt die alle verstand te boven gaat. Moge zijn genade u ook vandaag en de komende week weer dragen… [ds. Dick Wursten]

Goede Vrijdag, vrijdag 19 april

Zowel de Pakistaanse gemeenschap als de Arabische kerk hebben op die dag een eigen viering, ieder vanuit hun eigen traditie.

16.00 uur: Voor de Pakistaanse gemeenschap is dat een lange dienst, waarbij elk kruiswoord door iemand wordt becommentarieerd. Deze dienst begint om 16.00 uur en kan wel tot na 18.00 uur duren.
Om 19.00 uur begint de Arabische dienst.

Tussen de ene en de andere dienst in is er een Nederlandstalig meditatief moment, gelegenheid biedend aan ieder om het slot van de een en de kop van de andere dienst mee te maken. Tussendoor houden wij in het Nederlands n.a.v. schilderijen over momenten op de kruisweg van Jezus een meditatief.

Paasfeest, zondag 21 april

Om 10.00 breken we brood en daarmee ook ‘de Vasten’ (dé-jeûner) in een korte avondmaalsviering, in de kring, voor in de kerk.
Om 10.30 uur begint dan de eigenlijke Paasdienst, in de tuin uiteraard, buiten in de hof. Van verschillende kanten worden Paasliederen gezongen, de Paaskaars wordt aangestoken en we gaan , in een rij(dans?), voor een vrolijke dienst de kerk in.

 kerkdienst 23 oktober 2016: koor uit Hamburg op bezoek (tijdens de restauratie van de zijgevel en vensters, vandaar dat er maar een ‘halve kerk’ is. Het koor plus orkest musiceert op de ‘plancher’)